Symboliek in de oude stad Utrecht
Symbolisch
Als je naar de dom kijkt, zie je Utrecht,
Onderdoor als een toegang naar het niets; de dom is al weg.
Wel wordt je ontvangen door de vrouw die lijkt te strijden tegen een strijd die al gestreden is; de vrijheid.
Zo passeer je de gedenksteen van nog meer gepasseerde zaken die eigenlijk nog actueel zijn.
Dit is een plein van het verleden die door het water naar het heden stroomt.
Waar je in het heden terechtkomt, daar zie je afval; consumptie die de straten kleurt.
Het heden is overal consumeren, dit leidt ons naar het centrum van de stad,
het centrum van nu, waar het verleden nog alleen maar op borden te lezen is.
Toch lijkt dit gevierd te worden, is dit terecht?
Alleen de natuur, die als een gefilterde werkelijkheid door de stad heen nog te zien is in zijn sterkste vorm van de bomen herinneren ons nog aan waar we vandaan komen.
De stad sluit ons steeds meer in, maar we willen niet meer ontsnappen.
Hebben alleen de dieren nog een werkelijk effect op de omgeving door er in op te gaan?
Maar is hier nog oog voor, of kijken we nu alleen nog naar onszelf?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten